Door Marcel Visser

Met veel plezier heb ik de bijdrage van DJ Ritz over Go-Go gelezen. Ook mijn eerste ervaring met de Go-Go muziek was de sound van het uit Washington DC afkomstige Trouble Funk. Alles wat maar enigszins verwant was aan deze muziek wilde ik toen hebben, van Little Benny, Reds and the Boys, Chuck Brown en ga zo maar door.

Go-Go is één groot feest dat als een denderende trein blijft doorgaan. Ik was blij toen ik hoorde dat Trouble Funk naar Nederland kwam. Het internet bestond toen nog niet. Contact verliep via de fax en post. Uiteindelijk wist ik een afspraak te maken met de band om een interview te doen. Ik weet alleen niet meer voor welk blad het interview was. De ontmoeting zou in het hotel plaatsvinden, echter toen ik daar arriveerde zat de band al in de tourbus. Ik dacht even dat leuke interview te doen en dan snel weer naar huis want het optreden werd live op televisie uitgezonden. Midden in het gesprek begon de bus ineens te rijden. De keus was toen snel gemaakt want er was een goede vibe, dus op naar Den Haag waar de band op Parkpop speelde. Daar aangekomen wachte Jan Douwe Kroeske ons op met zijn cameraploeg voor een eigen interview. Daarna ging de band meteen het podium op en ik moest mee. Op het podium zagen we hoeveel mensen er op dat veld stonden; meer dan 100.000. Bij de eerste tonen stond de menigte te dansen op de beat van Trouble Funk. Wat een feest en wat een ervaring.

Na het waanzinnige concert in Den Haag ging de tourbus op weg naar Utrecht waar die avond een tweede optreden zou plaatsvinden. Van dat tweede concert heb ik nog ergens een cassette liggen die rechtstreeks van de soundboard is opgenomen. Trouble Funk heb ik daarna nog een paar keer in Nederland zien optreden, onder meer in Paradiso. De band was een inspiratiebron voor Nederlandse bands als de Go-Go Rillas, Gotcha! en Gellybooty.

Trouble Funk bestaat nog steeds. Ze treden regelmatig op in het Washington DC. Wat mij betreft staan de seinen op groen voor een Go-Go Revival.