Door DJ Ritz

Er zat bijna een kwart eeuw tussen het verschijnen van het album ‘For the love of money’ uit 2014 en het vorige album ‘Strange things’ uit 1990. Eigenlijk ben ik pas een maand of twee op de hoogte van dit uitstekende album van Tackhead, de voormalige Sugar Hill huisband die in de jaren ’80 een samenwerking startte met de Britse dub producer Adrian Sherwood (On-U Sound System). Vermoedelijk is destijds weinig ruchtbaarheid gegeven aan de release. Maar deze CD is zó goed en bovengemiddeld dat er alsnog grote aandacht aan geschonken zou moeten worden, terwijl het om een release gaat met alleen maar covers van bekende nummers.

Ik ben niet zo’n liefhebber van gecoverde nummers, maar als het zo smaak- en respectvol wordt gedaan als in dit geval dan is het een ander verhaal. Dan zijn zelfs ruim 75 minuten met alleen maar covers prima door te komen. Het geluid en de opname is als gebruikelijk fenomenaal, zoals de kenners van het werk van Tackhead gewend zijn. Dus een erg aangename sound met lekker hyperdiep modern laag. Het album dat ik hier beschrijf telt 17 nummers. Ik constateerde op het internet dat er tevens een CD-versie van 15 songs is uitgebracht en er ook nog een mp3-download van 23 nummers bestaat. De band is in de originele bezetting te horen:

Doug Wimbish – Bass, Keyboards, Backing Vocals
Keith LeBlanc – Drums, Percussion, Drum Machine
Skip McDonald – Guitar, Keyboards, Vocals, Backing Vocals
Bernard Fowler – Lead Vocals, Backing Vocals
Mixed By – Adrian Sherwood

De cd begint met een bewerking van de klassieker For the love of money van de O’Jays waarin in het begin wat maatschappijkritische boodschappen richting Amerika te horen zijn. Meteen gevolgd door Loose booty, bekend van zowel Funkadelic als Sly Stone. Aan het derde nummer op de plaat, Stevie Wonder’s Higher ground, zou niet gesleuteld hoeven worden zullen velen denken. De versie van Tackhead vind ik echter briljant en voegt naar mijn idee zelfs wat toe aan het origineel. Het heeft een zeer aangename, funky moderne beat gekregen met ook nog een erg lekker slaggitaartje. Echt top. Van song nummer vier King Bee van Slim Harpo ken ik het origineel niet, maar is okay. Van track vijf Just kissed my baby van The Meters zou ook geen gecoverde uitvoering hoeven komen, maar deze is ook weer uitstekend. Het komt niet alleen door de goede muzikanten maar ook de zang van Bernard Fowler mag geroemd worden. Met zijn rauwe, funky soulstem krikt hij de nummers behoorlijk op. Fowler is echt een grootse zanger. Wellicht kennen sommigen hem van zijn samenwerking met de Zweedse bassist Jonas Hellborg, waar ook geweldige nummers uit zijn voortgekomen.

Nummer zes Fire van de Ohio Players behoeft geen introductie. Is ook weer een zeer geslaagde bewerking. Grappig is dat ook stukjes van het nummer Fire van The Crazy World of Arthur Brown uit 1968 te horen zijn. De wat oudere lezer zal die song ongetwijfeld kennen. Op nummer zeven Stealing covert de band zichzelf met een 9 minuten durende uitvoering. Het achtste nummer is natuurlijk ook heel bekend. Het betreft een coverversie van de James Brown-track Funky president. Ik wil niet in in herhaling vallen maar deze is ook weer heel fijn bewerkt. Opvallend is track negen I’m afraid of Americans van David Bowie. Die zou je hier niet zo gauw verwachten als je de andere gecoverde artiesten ziet.

De nummers 10 t/m 14 zijn covers van reggaesongs van respectievelijk Bob Marley (War en Exodus) en Errol Dunkley (Black Cinderella). Persoonlijk houd ik niet zo van reggae maar ze zijn wel goed uitgevoerd. Track 15 is een remix van songnummer 8 van het album (Funky president). Het een na laatste nummer is een cover van de Curtis Mayfield-song Homeless. De CD eindigt met een andere uitvoering van het openingsnummer For the love of money.