Door DJ Ritz
Zoals ik in de recensie van het debuutalbum van Resolution 88 (getiteld Resolution 88, zie: RitzFlitz 31) al schreef maakt deze groep rond toetsenist Tom O’Grady geen funk à la James Brown of vergelijkbare artiesten, maar ligt het veel dichter bij de instrumentale jazz-funk uit de jaren ’70/80 van de vorige eeuw. De muziek kan het beste vergeleken worden met werk van Herbie Hancock en Lonnie Liston Smith uit die periode, maar dan met een ‘feel’ van deze tijd.
Jazz-funk, fusion-funk of hoe je het ook wilt noemen is inmiddels al ruim 50 jaar een gevestigde stijl van muziek en daaraan relateer je je luisterervaringen. In RitzFlitz (31) heb ik Resolution 88 een veelbelovende nieuwe band genoemd om in de gaten te houden. Vaak blijft het bij zulke talentvolle groepen bij één album, maar de tweede CD verschijnt binnen twee jaar na het debuut. Resolution 88 is er op ‘Afterglow’ opnieuw in geslaagd tijdloze muziek te maken die lekker in het gehoor ligt. Bob Power (muziekproducent, componist etc) merkte over de muziek van Resolution 88 op: “I could listen to this music 24/7” zoals in het promo-clipje hieronder te zien is.
‘Afterglow’ begint meteen al heel fijn met een track met een hele toepasselijke titel: Taking off. Het nummer heeft een zeer prettige vibe waarbij je af en toe het idee hebt muziek te horen uit een Amerikaanse politieserie uit de vorige eeuw. De tweede track, Tuggin’ the pug, bevat ook weer van dat aangename funky keyboardwerk en prima samenspel met de andere instrumenten (drums, sax en bas). Song drie Three Four or more kent een groovende baspartij, lekker keyboardspel en goed drumwerk en doet naar mijn idee niet onder voor het oude Hancockwerk. Track vier Changing times pt 1 is een rustig nummer met fraai blaaswerk. Pt 2 is nog rustiger dan deel 1 maar door het mooie saxspel gewoon goed. Het zesde nummer Banana skin central is meer uptempo en heeft weer die prima synthesizer- en keyboardsound. Sommigen zouden kunnen zeggen dat het wel erg veel weg heeft van het oude Hancock-repertoire, maar dat heb je natuurlijk al gauw als je die muziekstijl speelt. Mij spreekt het in ieder geval behoorlijk aan. De muziek van Resolution 88 is ook buitengewoon aangenaam om te draaien als je ergens mee bezig bent want het wekt, althans bij mij, een positief en stimulerend gevoel op. Nummer zeven Homing in heeft weer zo’n aangename bassgroove en een relaxed klinkende sax. Dat track acht Ralos do sol een ‘latinfeel’ kent, komt wellicht door de titel. Dit nummer blijft lekker doorgrooven en doet mij denken aan het werk van het Braziliaanse Azymuth, ook een briljante band overigens. Track negen Moonflower is een wat relaxte, sferische en space track met prettig synthesizerspel. Song nummer tien Phantom of the Oberheim moet een ode zijn aan Tom Oberheim, maker van de Oberheim-synthesizers. Niet geheel verwonderlijk dat op dit nummer Tom O’Gradys spel weer geroemd kan worden. Over track elf Afterglow Pt 1 kan ik hetzelfde schrijven als bij het derde nummer. Het ligt uitstekend in het gehoor met mooi basklarinet- en saxofoonspel. Het laatste nummer is Afterglow Pt 2 waarop ten opzichte van part one nóg meer prima keyboardwerk van O’Grady te horen is.
Al met al voor de liefhebbers van het genre is dit, net als hun debuutalbum, een echte aanrader. Met het album ‘Afterglow’ haal je een uur lang zeer aangename, groovende muziek in huis. Je kunt de CD hier bestellen en je krijgt ‘m met een persoonlijke boodschap thuis bezorgd.
Ten opzichte van de bezetting op het eerste album van de groep getiteld ‘Resolution 88’ zijn er twee wijzigingen te melden. Op ‘Afterglow’ doen Ric Elsworth (drums/percussie) en Alex Hitchcock (saxofoon/basklarinet) mee.