Door DJ Ritz

Er zijn van die platen die nooit vervelen, hoe vaak je ze ook draait, en die eigenlijk tijdloos zijn. Eén van die albums is ‘Plantation Lullabies’, de debuut CD van Me’Shell NdegéOcello uit 1993. Ik vind het een soort van ‘meesterwerk/klassieker’ die ze daarna nooit meer heeft overtroffen.

Arbeidsvitaminen
Ik kan me nog goed herinneren toen dit album net was uitgebracht. Ik was thuis met een vriend een aantal dagen aan het verven, behangen en dergelijke. Plantation Lullabies was op dat moment de ultieme ‘arbeidsvitaminen’ en heeft ons er doorheen gesleept, ik ben namelijk niet zo’n klusser.

Haar albums die daarna verschenen, zoals ‘Peace Beyond Passion’ (1996) en ‘Cookie: The Anthropological Mixtape’ (2002), zijn nog redelijk te pruimen, maar halen bij lange na niet het niveau van Me’Shell’s debuutplaat. Al haar overige werk vind ik een stuk minder en grenst soms aan geneuzel. De geluidskwaliteit van de opnames van al haar CD’s is daarentegen dik in orde.

Een andere plaat van Me’Shell, ‘Free like a bird (live at the Westport Festival Hamburg July 9th, 1996)’, is wel weer erg goed en zeer de moeite waard. Deze live CD (vermoedelijk een bootleg) klinkt als een klok en is waarschijnlijk zo goed omdat de meeste nummers afkomstig zijn van Plantation Lullabies.

Waarom Plus in de titel?
Me’Shell heeft een aantal nummers met andere artiesten gemaakt die bovengemiddeld goed zijn en zeker kunnen wedijveren met de kwaliteit van haar debuut plaat. Dat komt uiteraard ook door de inbreng en klasse van de andere muzikanten die meespelen.

Hieronder drie nummers die eveneens in de rubriek tijdloos/klassieker/briljant geplaatst kunnen worden. Het eerste nummer is ‘Nocturnal Sunshine’ samen met Herbie Hancock van de dubbel verzamel CD ‘Stolen moments Red Hot + Cool’ (1994). Die hele CD is alleraardigst door de aparte combinaties van muzikanten. De tweede is ‘Rush Over’ van de Marcus Miller CD ‘Tales’ (1995). Ook zeer aan te bevelen die CD. Het laatste nummer is ‘Get it right’ van de Victor Wooten CD ‘Sword and Stone’ (2012). Ook een geweldig en prachtig nummer. Misschien moet Me’Shell zich meer op samenwerkingsprojecten met andere artiesten gaan richten.