Regisseur David Lanzmann is sinds 2013 bezig met een documentaire over Bootsy’s Rubber Band zanger en percussionist Gary ‘Mudbone’ Cooper. Lanzmann startte onlangs een crowdfundingactie om de nog benodigde 15.000 dollar bij elkaar te krijgen om de film te voltooien. Op YouTube staan al verschillende trailers.

Wie is Gary, waar komt hij vandaan? Hoe beleefde hij zijn jeugd? Wat waren zijn eerste stappen in de muziek? Wanneer heeft hij George Clinton ontmoet en wanneer ging hij bij Bootsy’s Rubber Band aan de slag? Wat is het verhaal achter Sly Fox, het eerste bi-raciale mannelijke duo in de moderne muziek? Die vragen willen Lanzmann en Gary in ‘From the street to the stage’ graag beantwoorden.

De documentaire wordt een combinatie van unieke live-beelden en interviews met Cooper en diverse grote muzikanten en producers die met hem samenwerkten.

Gary Cooper begon zijn professionele muzikale carrière ooit bij Ricky & The Chips waar hij werd aangekondigd als de zoon van James Brown. In 1971 werd hij lid van Madhouse, niet te verwarren met de gelijknamige naderhand door Prince gecreëerde groep uit Minneapolis. Madhouse (“the baddest band between Washington and Baltimore”) bracht één LP uit op het Today-label getiteld ‘Serve ‘Em’ (1973), met op de cover een cartoon van de band theedrinkend met Richard Nixon en zijn vrouw, en twee singles. ‘Serve ‘Em’ is in het jaar 2000, inclusief de non-album track ‘Vote’, ook op cd verschenen.

In de inlay wordt Mudbone’s geschiedenis door hemzelf al een beetje beschreven. Gary werd op 24 november 1953 geboren in Washington DC en verhuisde later naar Baltimore. Hij groeide op in het oostelijk deel van de stad, waar ook de muzikale roots liggen van Talking Head David Byrne. Na Ricky & The Chips kwam dus Madhouse. Thomas ‘Bunky’ Smith (bas), Joel ‘Razorsharp’  Johnson (toetsen) en Kenneth Tapp (drums) waren verantwoordelijk voor de samenstelling van de groep. De andere leden van Madhouse – naast Gary – waren: Robert Legrand (gitaar), Elliot Barnes (zang/toetsen), Lewellen Scruggs (zang), Leroy McKinsey (trombone), Rick Evans (trompet), Harold Porter (sax, later vervangen door Neal Simms) en Robert Johnson (zang, voorheen lid van de zanggroep The Civics), allen uit ‘the hood’ East Baltimore. Gary omschrijft zichzelf als ‘the noisemaker’ van de band. Grote voorbeelden voor Gary in die periode waren James Brown, The Delfonics en al hetgeen Motown voortbracht.

Volgens Gary stond Madhouse begin jaren ‘70 in het voorprogramma van Funkadelic toen die band een keer optrad in Baltimore. Gary liep backstage George Clinton tegen het lijf. Die had de supportact gezien en zei tegen Gary: ‘Hey man, if I didn’t know what group I was in, I’d swear it was this one!’ Dat was natuurlijk een groot compliment van de funkmaster himself. Gary bedankte George en gaf hem zijn telefoonnummer waarbij Gary zich nog letterlijk de woorden kan herinneren die hij toen sprak: ‘I know you guys don’t need a singer but if ever you do, consider and call me anytime’. Twee jaar later belde Bootsy. Gary bedacht zich geen seconde en verhuisde van Baltimore naar Cincinnati om deel uit te gaan maken van George Clinton’s P-Funk staf. Dat resulteert in 1974 in de formatie ‘Bootsy, Phelps & Gary’. Op het Philmore-label verschijnt de single ‘Together in Heaven’. De invloeden van Madhouse, House Guests, The Complete Strangers en Bootsy, Phelps & Gary vormen uiteindelijk de basis voor Bootsy’s Rubber Band. Veel van de al bestaande arrangementen hoor je terug op ‘Stretchin’ Out in Bootsy’s Rubber Band’, het eerste album van Bootsy’s Rubber Band. Toen de opnamen van die plaat in volle gang waren heette de groep overigens nog ‘Bootsy’s Early Sun’.

Bootsy is degene geweest die Gary de nickname ‘Mudbone’ gaf. Bootsy verklaart daarover het volgende.

“He’s from the South, he’s ‘umble, he’s mud-bone. You don’t get no lower than mud plus he had a bald head so we called him bone. Plus the reason we called him Mud is he made his name around Baltimore by being called Mud. Every time you mentioned his name it’d be mud!”

Bootsy Collins

Gary ‘Mudbone’ Cooper schreef samen met Bootsy een van Rubber Band’s meest gecoverde tracks: ‘I’d rather be with you’. Naast het opnemen en optreden met Bootsy werkte Gary mee met vrijwel iedere P-Funk productie. Over zijn vertrek bij de P-Funk familie in de jaren ’80 is niet veel bekend, al is dat vertrek nooit echt definitief geweest. Gary, die in 1983 nog wel volop te horen is op George Clinton’s eerste solo-album ‘Computer Games’, en zelfs de drumpartij van ‘Atomic Dog’ voor zijn rekening neemt, besluit na diverse meningsverschillen zijn geluk elders te zoeken.

Samen met Michael Camacho vormt Gary in 1985 voor korte tijd het duo Sly Fox. Dat project levert slechts één album op, maar wel een met een wereldhit: ‘Let’s go all the way’. Dat werd vanzelfsprekend de single. Ondanks het commerciële succes is de samenwerking slechts van korte duur omdat Camacho zich meer bezig houdt met andere zaken. Zo blinkt hij uit door afwezigheid tijdens de Europese promo tour. Door de vele stand-ins had niemand het gelukkig in de gaten.

“With Sly Fox, I could have came out sounding like I did with Bootsy’s Rubber Band, but at the time there was a different appeal. Everybody was going into the programmed sound, so we gave then a little bit of the programming.”

Gary Cooper

Begin jaren ‘90 is Gary weer volop aanwezig in het P-Funk kamp en werkt hij mee aan een groot aantal producties van onder meer The Ramones, Jonas Hellborg, Material, Mtume, Bernie Worrell, Jack Bruce, F.F.F., Dave Stewart en DeeLite om er een paar te noemen. Gary is te horen op cd’s van het Black Arc en Axiom-label van Bill Laswell, zoals ‘The Third Power’ van Material (1991) met een door Mudbone verbouwde versie van de Funkadelic klassieker ‘Cosmic Slop’. In 1993 bracht Black Arc ‘Out Of The Dark’ uit van O.G. Funk, een alter ego van Original Gangster Billy ‘Bass’ Nelson (Funkadelic). Behalve Gary en uiteraard Billy Nelson zelf spelen ook toetsenist Bernie ‘The Wizard’ Worrell en drummer Jerome ‘Bigfoot’ Brailey mee op de plaat.

Een jaar later verscheen op hetzelfde label ‘Under The Six’ van Slavemaster met Michael ‘Kidd Funkadelic’ Hampton op gitaar en Mudbone als leadzanger. In hetzelfde jaar bracht Rykodisc ‘Blasters Of The Universe’ uit van Bootsy’s New Rubber Band met de andere brothers Johnson: Robert en Joel, en uiteraard Mudbone Cooper. Gary is dan weer herenigd met Bootsy’s Rubber Band. Daarnaast gaat Gary ook deel uitmaken van George Clinton’s P-Funk All Stars.

In 1995 reisde Gary met Bootsy’s New Rubber Band in topvorm de wereld over om ‘Blasters of the Universe’ te promoten en zo kwam hij ook naar Nederland. Gary was erbij op die gedenkwaardige funk-dampende zondagavond 12 februari 1995 in Nighttown Rotterdam, een absoluut hoogtepunt voor alle funkateers die daarbij aanwezig waren. Het eveneens uitverkochte concert de volgende dag in Paradiso haalde door technische problemen en slecht geluid dat niveau bij lange na niet. Het VPRO-programma LolaDaMusica zond fragmenten uit van het Nighttown-concert.

Het leven van een P-funkateer kent ook schaduwkanten. Om van zijn drugsverslaving af te komen en om in Europa een nieuwe frisse start te maken verhuist Gary in 1996 naar Parijs. Hij gaat optreden met Europese funkbands zoals het Zweedse Shining Path en het Duitse Grand Slam met wie hij datzelfde jaar met Bootsy, Dave Stewart en Edge (U2) op het filmfestival in Cannes speelt.

“Personally, I would rather do music from now on with nothing but live musicians. That’s where we come from, that’s what we really are. I don’t care how many keyboards, synthesizers, drum machines or electronic guitar gadgets they come up with – we still can play, we still can really sing, we can do those things. And that’s my number one preference.”

Gary Cooper

Seven Eleven ft. Mudbone in de Melkweg © 2004 Auke van der Hoek

Van 1999 tot 2005 treedt Gary ‘Mudbone’ Cooper regelmatig op in Nederland met Seven Eleven. Met de ervaren Nederlandse funkateers neemt hij in de Cruise Control Studio’s van Rutger ‘Rutti’ Kroese de track ‘Say P-Funk’ op, een door handieMan geremixte versie van ‘Mellow’ dat door Gary wordt voorzien van een nieuwe melodie en tekst. Het nummer wordt in 1999 op vinyl en op cd uitgebracht. Op de door handieMan geproduceerde live-cd ‘Get ‘m down!’ (2000) staat een live-versie van ‘Say P-Funk’, opgenomen tijdens een concert van Gary met Seven Eleven in de Melkweg. Op het album ‘Mutronic Injection’ (1998) van Seven Eleven-bassist Dodge zingt Gary de titel-track, eveneens opgenomen in Cruise Control.

Tegenwoordig toert Gary in Amerika, Europa en Azië met Bootsy Collins als vooraanstaand lid van diens Funk Unity Band, en speelt hij, als daar gelegenheid voor is, af en toe nog steeds met Grand Slam, zoals op 18 mei a.s. in Hirsch, Nürnberg.