door Mark Eckhardt

Big Bang, de allereerste 1
Funk filosofisch gezien begint alles op de 1. Sinds die allereerste 1, de Big Bang, die alles in beweging heeft gezet, heeft het toch nog zo’n 13,7 miljard jaar geduurd om tot mij door te dringen. Begin jaren ’80, van de vorige eeuw, ben ik overtuigd geraakt door de funk bij een te gek concert van Defunkt in Nighttown en zeer zeker ook door de P-Funk. Daarvoor kende ik alleen nog maar de funk van Sweet d’Buster, die in 1975 optrad bij ons op de middelbare school, met Nippy Noya op conga. Veel van de mensen met wie ik destijds omging hielden niet van funk. New-wave en aanverwante stijlen waren toen populair. Ik kreeg pas te laat door dat platen bakken vol p-funk cut-outs bij de free-record shop een gemiste kans waren om goedkoop aan waanzinnig goed vinyl te komen. Mijn eerste Bootsy-plaat – The One Giveth – kreeg ik in 1982 cadeau van een fan van de Joy Division, die goed had ingeschat dat wat hij niks vond, door mij wel werd gewaardeerd. In 1984 zag ik Herbie Hancock’s Future Shock in Vredenburg, waar ik ook George Clinton & the P-Funk-allstars voor het eerst heb zien optreden. Dat was in 1990.

Bootsy in Nighttown
Ik herinner me verder het concert van Bootsy Collins in Nighttown in 1995, dat eerst was afgelast en een paar maanden later wel doorging. Achteraf heb ik gereconstrueerd dat Seven Eleven bassist Bart daar in een Amerikaanse stars-and-stripes-outfit bij de ingang fans stond te werven voor de Bootzilla fanclub. In de documentaire die de VPRO over dat legendarische concert uitzond  ben ik heel kort in beeld als ik door Bootsy letterlijk wordt geraakt -being Touched. Daarna gebeurde dat – zonder opzet – bij alle andere concerten die ik van hem heb gezien.  Zo ben ik ook in het publiek te spotten in de video van Boosty’s optreden op North Sea Jazz 1998.

Seven Eleven
Ik ben niet zo van de fanclubs, maar ik heb ooit overwogen een fanclub op te richten voor Seven Eleven. Ik heb daar uiteindelijk van af gezien omdat je zoiets wel goed moet doen met een goed opgezette organisatie. Maar mijn enthousiasme voor hun Funk is zeker doorgedrongen tot de mensen die mij kennen. Het is aan een kant jammer dat Seven Eleven niet de credits krijgt van de media die er in Nederland toe doen, maar ik heb vele te gekke optredens en momenten met en dankzij Seven Eleven meegemaakt. Naast optredens in Ancienne Belgique in Brussel en tijdens Bospop en in Vasquez in Tilburg, vergeet ik nooit Marktrock in Leuven, in 2001. De gitarist van Seven Eleven regelde voor mij een hotelovernachting in het Holiday Inn zodat ik niet midden in de nacht naar huis hoefde. En daar stond ik s’ ochtends vroeg bij het ontbijt in de rij met de blazerssectie van James Brown. Ik was dik te laat op mijn werk bij de Kamer van Koophandel, maar dat werd me niet kwalijk genomen vanwege de dikke glimlach op mijn gezicht die weken daarna nog te zien was.

Flatlandelic RundFunk
Bij Flatlandelic RundFunk – mijn locale radioprogramma – kwamen eind jaren ’90 veel Nederlandse top funkbands langs (vandaar de naam van mijn programma)  in de radiostudio om hun muziek te promoten of laten horen. Zo heeft Dodge zelfs een privéoptreden voor ME gegeven. Voor Flatlandelic RundFunk mocht ik in 1999 tijdens Funk to the Max in de Melkweg Gary ‘Mudbone’ Cooper interviewen, met naar achteraf bleek een kapotte cassetterecorder. Mudbone trad daar op met Seven Eleven. Jaren later bij het optreden van Seven Eleven in New Morning in Parijs was ik er ook bij. Sinds die dag – 13 februari 2004 – heb ik verkering met mijn vriendin Laura, die ik had meegevraagd.

Defunkt
In mijn tweewekelijkse radio programma Flatlandelic RundFunk, waar ik als de niet veel zeggende dj Yo! No-D 4 P, tegenwoordig niet meer praat en alleen nog maar platen draai, op vrijdagavond tussen 20:00 en 21:00 uur te beluisteren/bekijken op Merwe Radio komt regelmatig Seven Elevens enige vinyl single Unfunky BITCH voorbij, en zo nu en dan de b-kant: Say P-Funk. Dus in die zin promoot ik Seven Eleven nog steeds. Een roeper in de sociale media ben ik echter niet, terwijl dat misschien meer effect zou hebben. Er zijn denk ik genoeg liefhebbers als ik, die waardering hebben voor wat Seven Eleven teweeg bracht en nog steeds brengt. Van alle funkbands heeft het Engelse Defunkt toch wel de grootste invloed gehad op mijn funkbeleving. Een paar jaar geleden ontmoette ik Defunkt-trombonist Joe Bowie bij een optreden van hem met Monsieur Dubois in Dizzy. Hij vertelde dat hij in Nederland woonde, niet eens zo ver bij mij vandaan.

Fightin’ Back da Zone Of Zero Funk-a-tivity
Eind 2012 heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb ik Joseph een mailtje gestuurd waarin ik hem heb gevraagd of hij het leuk zou vinden deel te nemen aan mijn eigen funkproject Fightin’ Back da Zone Of Zero Funk-a-tivity met the Flatlandelic Funkateers. Ik had hiervoor 9 titels, akkoorden, loopjes en tempi verzonnen waarop geïmproviseerd kon worden. Er waren op 23 februari 2013 twee uitvoeringen achter elkaar gepland in Dordrecht; om 20.00u in De Vreemde Eend en om 22.30u bij het jazzpodium DJS. Pas op de dag zelf zouden alle muzikanten samenkomen, dus zonder repetities. Het beloofde spannende sessies te worden; geen uitgeschreven partituren, maar goed naar elkaar luisteren en ter plekke samen de beste funk proberen te vangen, waarbij de invloed van het publiek ook een rol zou spelen. Once in a lifetime. Joe zag het zitten, en heeft beide optredens meegedaan. Wie had dat kunnen denken  toen ik hem in de jaren ’80 voor het eerst zag spelen met Defunkt in Nighttown. Ikzelf in elk geval niet. Het was zeer geslaagd, inspirerend en vooral voor mij heel speciaal, dat feitelijk mijn absoluut gedroomde funk dreamteam mijn funk optilde naar een hoogte waar je als funkateer graag verblijft. Want ook andere van mijn funkheroes waren van de partij: Are MC, Tree, South Side Slow, SM en Mr. E.

Er zijn nog zoveel andere toffe verhalen te vertellen over mooie ervaringen en vriendschappen dankzij mijn liefde voor de Funk: handieMan Maurice, Phil Martin’s Mystical Funk, Soul Rabbi, Mendoza Dance Parti, GellyBooty, Jack Dynamite Construction, Laura Vane, Henry Storch, Soul Snatchers, James Blood Ulmer, George Connection, Keb Darge, Lonnie Smith, Sharon Jones om er een paar te noemen.

Funk Is It’s Own Reward! Funk Is An Attitude. In Funk We Trust.

Ahwel, als altijd met funkende groet,

Yo! No-D 4 P

P.S. Zaterdag 8 maart 2014  Seven Eleven bij het jazzpodium DJS Grotekerksplein 1, Dordrecht. Concert begint om 22:30 uur