Eind jaren zeventig kwam het fenomeen P-Funk van Amerika over naar Europa. In die periode verdrong funk de disco van de hitlijsten. In kelders, schuren of zolders werd druk gerepeteerd en geëxperimenteerd en zo ontstonden langzamerhand, met name in Nederland, p-funk-achtige bands. Na verloop van tijd wisten enkele van die groepen een eigen publiek op te bouwen en zich te ontwikkelen tot steeds professioneler opererende funkbands.

Optredens in schuren en buurthuizen werden concerten in serieuze poptempels als Paradiso en de Melkweg. Voor een aantal van die bands kwam er zelfs een platencontract uit voort. Desondanks bleef het motto van de meeste bandleden: spelen voor de fun en een paar knaken. Dat gold zeker ook voor de Parels en de Funkie Reddingsbrigade, met illustere funkateers in de gelederen als Plastic Bob en Drek Fluitekruit. Frontman Dirk ‘Drek’ Verhoef vertelt op Funkblog het verhaal van De Parels. Morgen deel 1.