Deze week treedt bassist Marcus Miller (Brooklyn, 14 juni 1959) viermaal op in Nederland in het kader van een clubtour ter promotie van zijn nieuwe, inmiddels veelgeprezen album Afrodeezia.Β De concerten in Nijmegen (Doornroosje) en Rotterdam (LantarenVenster) zijn al lang en breed uitverkocht maar voor de optredens in Utrecht (TivoliVredenburg) en Metropool (Hengelo) zijn naar verluidt nog kaarten verkrijgbaar.
Nadat ruim twintig albums op andere labels zijn verschenen tekende Grammy Award winnaar Marcus Miller bij Blue Note Records. Afrodeezia is het eerste resultaat van die nieuwe samenwerking. Het is een speciaal project dat verband houdt met de rol van Marcus Miller als UNESCO Artist For Peace en als woordvoerder voor het Slave Route Project van de organisatie. Afrodeezia werd opgenomen in verschillende landen en steden, waaronder Marokko, Parijs, Rio de Janeiro, New Orleans en Los Angeles.
De recensies liegen er niet om. De Volkskrant schrijft:
Op Afrodeezia, het eerste album dat bassist en componist Marcus Miller opnam voor Blue Note, staat veel erg mooie muziek. Het Braziliaans getinte We Were There bijvoorbeeld. Je zou zweren dat het George Duke is die daarin soleert op de Fender Rhodes, maar het is Robert Glasper. De sound is organischer dan we van Miller gewend zijn. Liever dan zich te vergrijpen aan elektronische snufjes, zocht hij de uitdaging voor zijn nieuwe plaat bij Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse muziek.
Ook funkspecialst Sjeng Stokkink is zeer te spreken over Afradeezia. In Jazzizm stelt Sjeng: “Dit is een plaat die je blijft draaien”.Β
Bezetting tijdens de Afrodeezia-tour:
Marcus Miller – basklarinet, gimbre, bas
Adam Agati – gitaar
Alex Bailey – drums
Mini Cinelu – percussie
Alex Han – saxofoons
Marquis Hill – trompet
Brett Williams – keyboards
Lantaren gisteren:
Het was gewoon een erg goed optreden want Miller stelt eigenlijk nooit teleur. En hij is niet te betrappen op het maken van slechte muziek! Kan ik zeggen dat het verrassend was? Nee. Je zou misschien beter over degelijk kunnen spreken.
Misschien speelt ook mee dat ik hem nu denk ik minstens een keer of tien live heb gezien. Het optreden gisteren in de Lantaren kan wat mij betreft niet tippen bijvoorbeeld aan de keer ervoor dat ik hem in het Paard zag. Toen was het meer de Grote Marcus Miller Show met als afsluiter een bassolo die ik nog nooit eerder had meegemaakt of gehoord.
Ik vond van het optreden wel heel sympathiek dat hij zoveel ruimte aan zijn veel jongere muzikanten gaf, buiten zijn leeftijdgenoot Mino Cinelu (percussie) die met hem bij Miles Davis speelde. Die Mino gaf toch een werkelijk buitengewoon sterke triangelsolo! Maar dat ter zijde.
Al met al zeker geslaagd, maar meer van verwacht.
Het optreden van Cory Henry & The Funk Apostles vorige week vrijdag ook in de Lantaren heeft een veel diepere indruk gemaakt.
Marcus vertelde bij VPRO’s Vrije Geluiden een paar weken terug over zijn nieuwe album:
https://www.youtube.com/watch?v=FBQwyl3AO_E