Door DJ Ritz
Na What’s on tonight?! (2006/2007) en Funk on me (2010) is eerder deze maand Rik Mol’s derde release Infinite mirrors vol. 1 uitgebracht via Heartselling Music. De productie van de trompettist lijkt wellicht niet zo hoog maar dat is schijn want Rik heeft inmiddels op meer dan 80 andere albums meegespeeld. Wat niet kinderachtig te noemen is voor een 33-jarige muzikant.
Op Wikipedia is te lezen dat Rik op zijn achtste is begonnen met trompetspelen. Al snel werd hij toegelaten tot de opleiding voor jonge talenten van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Hij volgde daar een klassieke opleiding. Na privélessen van Wynton Marsalis raakte Mol verknocht aan de jazz. Nog in zijn schooltijd speelde hij vaak ’s avonds in jazzclubs. Als jonge trompettist won hij allerlei prijzen en concoursen. Mols debuutalbum What’s on tonight?! verscheen in 2006 in eigen beheer maar werd een jaar later uitgebracht door Challenge Records en werd genomineerd voor een Edison. Zijn tweede album Funk On Me (2010) bevat meer funk en soul en verscheen bij Rough Trade. Mol speelde met Gregory Porter, David Garrett, Khaled, Jacob Collier, Quincy Jones, de Toppers, Steve Lukather, Michael Bolton, Chaka Khan, Basement Jaxx, Candy Dulfer, Trijntje Oosterhuis, WDR Big Band, Alain Clark, René Froger, Gerard Joling, Armin van Buuren, Nueva Manteca, Cubop City Bigband, Deborah Brown, Christian McBride Big Band en vele anderen.
Meer informatie over Rik Mol kun je vinden op zijn website.
Zoals de titel van Rik’s derde solo-album Infinite mirrors vol. 1 doet vermoeden is het de bedoeling om meer werk in deze ‘serie’ uit te gaan brengen. Het album kent twaalf nummers variërend van funk, soul-pop en Till Brönner-achtige tracks. Brönner behoort tot mijn favoriete trompettisten. Till heeft vergelijkbaar werk uitgebracht.
Samen met zijn jeugdidool, zanger Brent Carter van Tower of Power die op de albums Souled Out, Rhythm and Business en Soul Vaccination (live) te horen is, heeft Rik het nummer The Blame opgenomen. Deze track doet niet onder voor het betere funkwerk van Tower of Power en is samen met Up jumps the boogie, Ups and downs en Ground & pound een van de meest funky nummers van de CD.
Sommigen zullen de muziek van Rik wellicht een tikkeltje te ‘smooth’ vinden maar ik vind dat persoonlijk niet erg omdat alle nummers zeer aangenaam in het gehoor liggen en ook nog eens uitstekend, lekker diep zijn opgenomen met (uiteraard) bovengemiddeld goed blaaswerk. Fijn plaatje wel! Duurt 44:05.
Van het nieuwe album:
Met Brent Carter:
Van What’s on tonight:
Van Funk on me:
Met zangeres Shirma Rouse (2014):