Door Marcel Visser

In de vooravond van 9 augustus 1988 hadden mijn goede vriend Jan Willem Hopman en ik in Amsterdam in de Melkweg afgesproken met Walter “Dirty Walt” Kibby van Fishbone. Die avond zou het de eerste keer zijn dat we de groep live gingen zien. Door mijn contact met de Chili Peppers, die net als Fishbone ook uit California kwamen, leerde ik Walter Kibby kennen. Een super aardige gast en heel relaxed. Nog steeds hebben we zo nu en dan contact.

De eerste mini lp van Fishbone getiteld ‘Fishbone’ kocht ik in 1985 bij Get Records in de Utrechtsestraat. Arie de verkoper – helaas niet meer onder ons – was een fan van de Chili Peppers (Get Records was de eerste zaak in Nederland die de debuut LP van de RHCP verkocht, lang voordat andere toko’s de band kenden) en ook van Fishbone. De muziek was dus al bij mij bekend: een mix van Ska en Funk.

Eenmaal in de Melkweg aangekomen, die zo goed als uitverkocht was, wisten Jan en ik niet wat we konden verwachten. We stonden helemaal vooraan en waren nog over van alles aan het praten. Ik stond met mijn rug naar het podium en ineens vloog er iets groots over mijn hoofd. “Wat was dat?” riep ik verschrikt naar Jan. Het bleek Angelo te zijn, de leadzanger van Fisbone die zomaar uit het niets over mijn hoofd het publiek in vloog. Ik bukte omdat ik niet wist niet of er nog meer Fishboners zouden volgen en draaide me langzaam om naar het podium. Dat was veranderd in een chaos. De leden van Fishbone waren met 1000% energie het podium opgevlogen en renden door elkaar heen waarbij de toetsenman zijn keyboard van de ene naar de andere kant gooide. Wat een opkomst en wat een energie! Het concert van Fishbone was van de eerste tot de laatste minuut geweldig. De band kwam zag en overwon in de Melkweg. Na dit optreden wist ik wat ik voortaan kon verwachten en zag Angelo daarna nog velen malen het publiek induiken waarbij menigeen riep: “Wat was dat?”