door Are MC (Seven Eleven, Dope Posse, Family Jewels)
“Hiphop heeft hetzelfde idee als funk, maar dan is het uit een andere tijd”, zei ooit de bekende hiphopproducer Oh Jay tegen mij, terwijl hij mij zijn P-Funk tattoo van The Mothership liet zien op z’n rechter bovenarm. Dat moment en zijn woorden lieten mij niet meer los.
Voor de onwetenden, de echte ‘boom-bap’-hiphopmuziek is onder andere gebaseerd op oude funkplaten. DJ’s draaiden in de parken en straten van de South Bronx (een wijk in New York) funk-, soul- en disco-classics aan elkaar zodat de MC’s erop los gingen en hun rhymes konden ‘spitten’. Deze hiphoppers gaven funkmuziek een nieuwe impuls. Later werd door middel van drumcomputers en samples ‘eigen’ muziek en platen geproduceerd ‘and the rest is history’. Namen uit die tijd, eind jaren ’70, waren DJ Kool Herc, Afrika Bambaataa, Lovebug Starski, Busy Bee, Furious 5, Cold Crush Brothers en vele anderen.
Half jaren ’80 werd deze muziekstroming (en tevens subcultuur geworden) ook in Nederland serieus uitgevoerd en nageleefd. Jeugdige rappers, b-boys (breakers), graffiti-schrijfers en DJ’s uit die tijd zijn onder andere Deams, Henkie Bakboord, Small Boys, Rudeboy Rem, Mr Solo, Beatmasters, DJ Allstar Fresh, Extince, Miker G ‘ and the list goes on’. Eind jaren ’80 kwam er een opleving in het zuiden van het land met D.A.M.N., 24K en Dope Posse die heuse L.P.’s mochten uitbrengen op onder meer DJAX Records, een platenlabel uit Eindhoven.
Vlak na mijn contributie aan de Nederlandse hiphop-scene van zeg maar het tweede uur, kreeg ik de kans om met mijn crew-leden van Dope Posse te infiltreren in een funkband. Rappers kwamen rappers gingen en sinds 1991 ben ik nog steeds de gelukkige rapper en frontman van Seven Eleven en we gaan na 26 jaar nog steeds als een speer.
Het is de ‘beat’ of ‘groove’ die me raakt. “One chord is doin’ fine” waren de woorden van Fred Wesley in een Amsterdamse studio, waar hij soleerde op twee van onze tracks van het Hot ‘n Funky-album uit 2003.
En daar gaat het dus om. Het brengt je in een trance. In extase. Opzwepend of niet, het is lekker. Maar waarom raakt een dance/trance/hardstyle beat me dan niet? Dat is toch ook één en dezelfde beat of groove? Goede vraag, maar voor mij een weet. Het is de sound en het gevoel. Een funky bass, the rhythm and the strings, raps, chants, hooks en … ‘The One’.
En al die andere muziekstromingen, met alle respect, hebben dat NIET.
Funk en Hiphop, het is verslavend, het verbindt ons, het zal ons blijven bewegen en de positieve boodschap doorgeven. Bedankt funk, bedankt Oh Jay voor je mooie woorden. Simpel maar raak.